تویوتا در سال 1957 واحد آمریکای خود را تاسیس کرد و در این سال موفق به عرضه 287 دستگاه از مدل کراون و 1 دستگاه لندکروزر شد. کراون تجریه موفقی برای تویوتا در بازار آمریکا نبود، ولی درس مهمی به این شرکت ژاپنی داد. اگر چه تویوتا کراون از کیفیت ساخت خوبی برخوردار بود و برای صرفه‌جویی گزینه مناسبی بود، اما پیشرانه قدرتمندی نداشت و قیمت آن نیز به نسبت بالا بود که باعث شکست آن در بازار آمریکا می‌شد. بنابراین تویوتا عرضه کراون را در آمریکا در سال 1961 متوقف کرد و هم‌زمان به دنبال اتومبیلی مناسب برای بازار این کشور بود. تا سال 1965 که تویوتا با مدل کرونا در آمریکا ظاهر شد وظیفه زنده‌ نگه‌داشتن واحد آمریکایی این خودروساز ژاپنی بر دوش لندکروزر قرار گرفته بود. لندکروزر که یک شاسی‌بلند همه‌جارو و بادوام بود تا رسیدن هم‌تیمی خود در 1965 به آمریکا به خوبی از عهده این وظیفه برآمد. کرولا، کارینا و کمری در کنار هم توانستند اعتباری که تویوتا امروز از آن برخوردار است را طی دهه‌های گذشته به دست آورند. اتومبیل‌های به اصطلاح "خارجی" تا پیش از بحران‌های نفتی سال‌های 1973 و 1979 در بازار آمریکا طرفداران زیادی نداشتند و به تبع آن سهم شرکت‌های اروپایی و ژاپنی از این بازار اندک بود. در سال‌هایی که خودروسازان آمریکا با بالارفتن ناگهانی قیمت بنزین پس از بحران‌های نفتی دهه 1970 غافل‌گیر شده‌ بودند، این شرکت‌های ژاپنی بودند که با محصولات کم‌مصرف خود توانستند توجه مشتریان آمریکایی را به خوبی جلب کنند.

نگاهی به تاریخچه تویوتا کارینا
تویوتا نام کارینا را از یک صورت‌فلکی در نیم‌کره جنوبی آسمان گرفته است. این صورت فلکی که در فرهنگ ما به نام‌های شاه‌تخته، کشتی یا تیر حمال شناخته می‌شود در برگیرنده ستاره سهیل نیز هست.
   تولید نسل اول تویوتا کارینا از دسامبر 1970 آغاز شد. این اتومبیل بر اساس پلتفرم سلیکا توسعه یافته بود که اتومبیلی کوپه بود. تویوتا با استفاده از پلتفرم و قطعه‌های مشترک برای یک کوپه اسپرت و یک سدان خانوادگی و تولید هر دو در یک کارخانه موفق به کاهش قابل توجه هزینه‌ها شده بود. کارینا در حقیقت اتومبیلی بود که سبد محصولات تویوتا را در آن سال‌ها کامل‌تر می‌کرد و بین کرولای کوچک‌تر و کرونای بزرگ‌تر قرار می‌گرفت. این نسل از کارینا تقریبا 7 سال روی خط تولید بود و در سال 1977 نوبت به وارث آن یعنی نسل دوم رسید.
   طراحی هر اتومبیلی را باید در ظرف زمانی خودش بررسی کرد و به این ترتیب است که می‌توانیم در مورد عمکرد سازندگان آن قضاوت کنیم و ویژگی‌هایی مانند آینده‌نگرانه، نوآورانه یا محافظه‌کارانه را به آن نسبت دهیم. به این منظور باید روزگاری که نسل دوم کارینا در آن عرضه می‌شد را به خوبی مجسم کنیم.
   اولین شوک قیمتی جدی سوخت‌های فسیلی در سال  1973 بروز کرد که یکی از تبعات جنگ اعراب و اسراییل محسوب می‌شد. دومین نوسان شدید قیمت نفت در این دهه که در 1979 به دنبال انقلاب ایران رخ داد ضربه مهلکی به خودروسازان آمریکایی وارد کرد. این بحران‌های نفتی آغازی بودند برای زوال حدود چهار دهه دوران طلایی و باشکوه صنعت اتومبیل آمریکا. اینجا بود که محصولات پرفروش آمریکایی با هزینه‌های مضاعف تحقیق و توسعه روبه‌رو می‌شدند و از حیث طراحی هویت خود را از دست می‌دادند، اما تویوتا مجبور به تغییر رویه نبود و حالا نوبت او بود که محصولات خود را با قدرت بیشتری تبلیغ و عرضه کند.

طراحی نسل دوم تویوتا کارینا
تویوتا کارینا اتومبیل خانوادگی متوسطی بود که نسل دوم آن  در 1977 کار خود را آغاز می‌کرد. طراحی کارینا به سادگی تمام انجام شده، اما هم‌زمان تویوتا جزییاتی را در ظاهر این اتومبیل به کار بسته تا نگاه بیینندگان را برای لحظات بیشتری مشغول محصول جدیدش سازد. در جلو ممکن است مانند صدها اتومبیل دیگر در آن سال‌ها چراغ‌های دوتایی گرد توجه‌تان را جلب کند، اما یکی از ظرافت‌هایی که تویوتا در این اتومبیل به خرج داده مربوط می‌شود به قاب مربع‌شکلی که چراغ‌های گرد کارینا را از سادگی محض درآورده‌ است. بدنه کارینا طراحی جعبه‌ای ساده‌ای دارد و نکته خاصی در ظاهر آن به چشم نمی‌خورد، اما به عنوان یک اتومبیل اقتصادی متوسط در دهه 70 میلادی نمی‌توان ایرادی جدی از آن گرفت. سپرهای فولادی ساده با پوشش کروم برای این اتومبیل در نظر گرفته شده که در جلو پذیرای چراغ‌های راهنما است. در کناره‌ها علاوه بر زه‌ای که از میانه ارتفاع بدنه فاصله بین دو گلگیر عقب و جلو را به هم متصل کرده، زه کرومی پهن‌تری نیز زینتی برای رکاب کارینا محسوب می‌شود. چراغ‌های عقب این اتومبیل ژاپنی نیز به صورت یک جفت مستطیل عمودی در هر طرف طراحی شده‌اند. مستطیل نیز یکی از ساده‌ترین اشکال هندسی است، اما تویوتا با دو بخشی کردن چراغ‌ها جذابتی به آن بخشیده که به نظر می‌رسد در آن سال‌ها نگاه رهگذران را به دنبال کارینا می‌چرخاندند.

طراحی کابین تویوتا کارینا نسل دوم
کابین کارینا به گونه‌ای طراحی شده تا در عین سادگی محیط گرم و دلنشینی را برای سرنشینان آن فراهم‌آورد. رو دری‌های این اتومبیل با استفاده از مخمل و چرم ساخته شده‌ است. روکش صندلی‌ها نیز مخملی است. حالا به فرمان چوبی، دسته دنده چوبی و طرح چوبی که در زمینه داشبورد از آن استفاده شده دقت کنید. استفاده از این پوشش‌ها باعث شده کارینای مورد بررسی ما به خوبی حس رضایت را به سرنشین منتقل کند. این کارینا که از مدل‌های سفارشی برای بازار آمریکا محسوب می‌شود، از آپشن کولر و تنظیم دستی صندلی راننده در شش جهت سود می‌برد.

وزن و قدرت تویوتا کارینا
پیشرانه مورد استفاده در این اتومبیل با کد 2T شناخته می‌شود که از 1.6 لیتر حجم دارد. قدرت این پیشرانه 74 اسب بخار اعلام شده بود که برای وزن کم این اتاق کافی به نظر می‌رسد. تویوتا کارینا  وزنی کمتر از 1000 کیلوگرم دارد که 74 اسب بخار می‌تواند توانایی حرکتی به آن بدهد که به عنوان یک اتومبیل شهری متوسط قابل قبول باشد.

چهل و یک سال بعد...
بیش از چهل سال از تولید کارینایی که به بررسی آن پرداختیم می‌گذرد، همه قسمت‌های این اتومبیل ژاپنی در سلامت کامل هستند که این موضوع را مدیون مراقبت‌ها و سلیقه مالک آن و البته کیفیت ساخت بالای تویوتا هستیم. امروز بعد از گذشت چهار دهه به درستی می‌توان در مورد عملکرد تویوتا و عرضه نسل دوم کارینا قضاوت کرد. اگر  به جایگاهی که تویوتا به عنوان یکی از موفق‌ترین، ارزشمند‌ترین و  بزرگ‌ترین  خودروسازان دنیا از آن خود کرده نگاهی بیندازیم با اطمینان می‌توانیم این موقعیت را نتیجه عرضه محصولات موفق و به‌جایی همچون کارینا بدانیم. تویوتا در مقابل خودروسازان بزرگ آلمانی و آمریکایی یک جوان محسوب می‌شود، اما می‌بینیم که چطور با درس گرفتن از اشتباهات خود و مطالعه تجربیات شرکت‌های پیشرو مانند فورد و ارج نهادن کارگران گوی سبقت را از پیشکسوتان خود ربوده و بزرگان این صنعت را به چالش می‌کشد. نکاتی که نه تنها در به اصطلاح خودروسازی ما از ذره‌ای اهمیت برخوردار نیستند، بلکه اساسا انگیزه‌ای در تولیدکنندگان و عرضه‌کنندگان اتومبیل در ایران برای توجه به این معیارها وجود ندارد.

    در پایان از همکاری جناب آقای حسین مولایی مالک محترم تویوتا کارینا 1978 با تیم اتومبیل فارسی سپاس‌گزاریم.